Pierwsze kroki

Wyjdźcie z domu na tyle wcześnie, by po drodze do przedszkola mieć czas na rozmowę i nie poganiać malucha w zdenerwowaniu.

Nie przeciągaj pożegnania w szatni. Pomóż się dziecku rozebrać, pocałuj na do widzenia i wyjdź.

Nie zabieraj dziecka do domu kiedy płacze przy rozstaniu. Jeżli zrobisz to choć raz, będzie widziało, że łzami można wszystko wymusić.

Płaczącemu brzdącowi powiedzcie, że teraz pocieszy go jego pani, ponieważ Wy spieszycie się do pracy, by równie szybko wrócić po niego przed końcem przedszkolnych zajęć.

Wspomnijcie, że czekają na niego inne dzieci, które chcą się z nim pobawić i nowe zabawki.

Nie obiecuj: "jeżli pójdziesz do przedszkola, dostaniesz lalkę". Kiedy będziesz odbierać dziecko z przedszkola, możesz dać mu jakiś malutki prezencik, ale nie może to być forma przekupywania.

Pamiętajcie, że wszystkie dzieci, gdy tylko znajdą się w sali, włączają się w zajęcia, wspólne zabawy, posiłki, rysowanie, śpiewanie, spacery- dlatego nawet przez minutę nie pamiętają o smutku.

Kontroluj się, co mówisz. Zamiast: "już możemy wracać do domu, powiedz: teraz idziemy do domu". Niby to niewielka rónica, a jednak pierwsze zdanie ma negatywny wydźwięk, sugeruje, że przedszkole jest dla dziecka sytuacją przymusową - drugie nie.

Nie wymuszaj na dziecku, żeby zaraz po przyjściu do domu opowiedziało, co wydarzyło się w przedszkolu, gdyż często powoduje to niepotrzebny stres.

Jeżli dziecko przy pożegnaniu z mamą płacze, lepiej będzie kiedy odprowadzi je tato. Rozstania z tatą są często mniej bolesne.

Nawet najlepiej przygotowane do pójścia do przedszkola dzieci mogą mieć trudności adaptacyjne, przejawiające się większości przypadków płaczem, często niechęcią do jedzenia, czasami gorączką i wymiotami. Należy wtedy przyjrzeć się bacznie sobie, gdyż obawy i niepokoje członków rodziny, rodziców, dziadków i opiekunów mogą w sposób nieświadomy być przelane na dziecko i tym samym utrudnić proces adaptacji przedszkolnej.

Staraj się słuchać nauczycielki, ona wie jak pomóc Twojemu dziecku w tych pierwszych dniach. Jeżli choć niektóre z tych rad pomogą państwu w przekroczeniu progu naszego przedszkola, to będzie to nasz ogromny wspólny sukces.